IK, BERENDINA BROEKS

over mij

Ik
ben 1951 geboren in Gendringen, het eerste kind van winkeliers in huishoudwaren en gereedschappen. Genoemd ben ik Berendina maar gekend als Michelle. Als recalcitrante tiener verliet ik het ouderlijk huis zeer vroeg en had een nogal kleurrijke jeugd. Ik leerde het leven kennen van de goot tot en met de burgerij. In de jaren 80 woonde ik achter Artis in een schaftkeet op een gedoogd kampement. Ik werkte op de Bavo voor mensen met een verstandelijke beperking (destijds zwakzinnigen genoemd) en behalve groepsleidster zijn, maakte ik er ook theater met regisseur Pip K. Dit leverde mij een beurs in Engeland op waar ik 'art and drama as therapy' studeerde. Terug uit de UK ging ik weer naar de Bavo waar de zwakzinnigen-afdelingen ondertussen 'de Hafakker' werden genoemd. Ik had er diverse functies waarvan er 2 mij vooral zijn bijgebleven. Het bouwen van een ontmoetingshuis samen met Karel V., dat wil zeggen hij bouwde het en ik gaf de spijkers aan, en de kans krijgen van de directeur Kay O. om samen met twee collega’s nieuwbouw te organiseren voor de zwakzinnigen en een aantal niet zwakzinnigen. (Dit werd 'verdunning' genoemd). In 2003 trouwde ik een Duitse Belg en begon te werken in Brussel bij het Vlaamse Ministerie van Onderwijs. Tegelijkertijd studeerde ik af als leerkracht Nederlands als Tweede Taal en stond vervolgens 15 jaar in het volwassenenonderwijs in diverse Brusselse avondscholen voor een zeer internationaal publiek. De meeste tijd van mijn Brussels werkleven woonde ik in Antwerpen maar twee jaar ook in Brussel zelf. Vrij geworden als pensionada kocht ik samen met mijn man een huis in Zeeland. Daar, in de tuin, is mijn atelier (weer een schaftkeet) waar ik sindsdien in alle vrijheid aan mijn objecten werk. Ik noem het knutselen.

Kunst:
Op kunstvlak kan ik mij ontspannen en uitleven. Mijn atelier in de tuin biedt mij daartoe een ideale omgeving. Wat ik hier ongestoord maak is helemaal van en voor mezelf. Mijn werken zijn niet te koop. Ik kies mijn materialen naar goesting en neem de tijd. Niemand heeft inspraak. "L'art pour l'art" is op mij van toepassing of liever nog: "l'art pour moi". De laatste jaren maak ik voornamelijk plastisch werk. Mijn beelden zijn geen hoogstandjes van ambachtelijkheid. Ik zie het gevecht met de materialen eerder als uitdaging. Wanneer ik na veel strubbelingen een vaag idee, dat ik vaak lang met me ronddraag, in 'levende lijve' voor me zie en ermee tevreden ben, is het af. Dat wil niet zeggen dat het dan niet nog fragiel en wankel kan zijn maar soms is het ook stevig. Sommige werken zijn demontabel en kunnen goed opgeborgen worden. Wij, mijn man en ik, hebben een schuurtje van 1926 dat is ondertussen mijn 'museum' geworden:

Kunstenaars die mij beïnvloed hebben zijn o.a.: Van Morrison, Patty Smith, Herr Seele en Kamagurka, Johannes Itten, Mathias Weis en Winfried Kamps.